Tilburg, 25 juli 2016, plusminus 07.00

Gisterenavond raapte ik tijdens een ronde voor mijn Brabants Dagblad-column nog een extra stuiver, maar als kwartjesraper draai ik lang genoeg mee om daar geen veelbelovende prelude voor de volgende dag in te zien. Die terughoudendheid was niet onterecht.
Want zoals ik gisteren al stelde, garandeert vroeger opstaan geen hogere opbrengst. Ruim twee uur eerder op de been dan gisteren en het is een barre, boze tocht. Stadhuisstraat, Willemsplein, Koningsplein, Paleisring, Piusplein…Zelden zo’n vruchteloze wandeling gemaakt. Pas op hoogte van de Heuvelpoort valt mij de eerste 20 cent toe. En op de Korte Heuvel een balpen die het doet. Nooit weg voor een schrijver. Ik heb er altijd veel te veel en dan zit ik toch ineens zonder.
Maar meer dan een muntje van 20 op de Besterdring komt er niet bij. Wat naar Besterdringbegrippen dan weer heel aardig is.
Vergeleken met de Spoorzone is de Besterdring sowieso een kwartjeswalhalla, want in die bewierookte zone moet ik nog steeds mijn eerste geld rapen.
Nu maar kijken wat de dag na Roze Maandag gaat brengen.
Morgen meer. Hopelijk.

Huidige tussenstand: € 6,11 + een onduidelijk consumptiemuntje + een balpen die het goed doet.

Tilburg, 24 juli, ergens tussen 09.00 en 09.30

Een kwartjesraper kent elke kermis wel minstens één slechte dag. En die kun je maar beter gehad hebben. Ik ben vandaag pas om kwart voor negen wakker geworden. Kennelijk ben ik niet goed gerecupereerd van de kilometers die ik de afgelopen twee dagen gemaakt heb. 
Het zij zo. Ik besluit toch te gaan.
Het begint veelbelovend met 20 cent bij de biertent, maar het zal tot aan de Besterdring duren tot er een euro bij komt. Daartussenin vind ik bij de Krakauerkraam ook nog een lichtblauw consumptiemuntje waarvan ik de waarde vooralsnog niet heb kunnen taxeren.
Voorts word ik gesterkt in mijn vermoeden dat de Spoorzone geen Walhalla voor de kwartjesraper is. Want wederom geen rooie cent aldaar. 
Dat houdt dus niet over vandaag. Maar ja, als ik bijna net zoveel had opgehaald als gisteren -toen ik vanaf  06.45 in de weer was- zou ik het idee krijgen dat ik al die andere malen voor niks zo vroeg was opgestaan. Ofschoon ik ook al te lang in deze branche meedraai om te beseffen dat het ook heel anders uit had kunnen pakken vandaag op precies hetzelfde tijdstip.
Want dat is zowel het frustrerende als het leuke van kwartjesrapen: dat je nooit weet wie wat waar heeft laten vallen wanneer jij gaat wandelen.
Morgen meer. Hopelijk.

Huidige tussenstand: € 5,66 + een onduidelijk consumptiemuntje.

DAGBOEK VAN EEN KWARTJESRAPER (1)

Ook dit jaar kam ik weer elke ochtend de Tilburgse kermis uit op zoek naar geld. Kwartjesrapen noemde men dat vroeger.

23 juli 2016, 06.45

Altijd weer een bijzonder moment als je de deur uit gaat en het schraapstokje uiteen schuift. Mijn eerste kwartjesraaptocht van het jaar. Waar ik zo blanco mogelijk in moet staan. Ik moet niet denken aan vorig jaar, toen ik op de eerste dag op de heenweg al ‘n briefje van 20 vond.
Ik ben er dan ook tegen gewapend als ik begin met een cent en een stuiver in de Stadhuisstraat. Maar de opbrengst groeit gestaag. Een heus twee euro-stuk op de Paleisring geeft de burger moed. En ik tel mijn zegeningen als ik op het Piusplein 10 cent vind, vlak vóórdat ik een plak kots op mijn weg tref. Want dat muntstukje had ook in die plak kots kunnen liggen. Het relatieve geluk van een kwartjesraper. wat ook van toepassing is op mijn tocht over de Korte Heuvel, waar ik 40 cent vind. Naar Korte Heuvel-begrippen is dat een absoluut record.
Na een euro op het NS-plein lijkt mijn geluk voor die dag op en zal het tot aan de terugweg duren voordat ik weer eens op 50 cent stuit.
En vooralsnog moet ik de conclusie trekken dat de Spoorzone geen aanwinst voor de kwartjesraper is. Het is het enige gebied waar niks te rapen valt.
Mijn totaalopbrengst voor deze dag is al met al € 4,46.
Morgen meer. Hopelijk.

Ongelooflijk dat gelekte memo van het Sinterklaasjournaal.
Ik wist niet wat ik las en hoorde. Maar dat ze daar toch niet eerder op gekomen zijn…
Ik heb ‘t maar even gecopypaste.
Dit lijkt me wel een zeer adequate oplossing waar de grootste gemene deler zich in kan vinden.
Zo. Dan kunnen we met een gerust hart de zomer in.

Overzicht Nieuwe Pieten-types Sinterklaasjournaal 2016-VERTROUWELIJK

1. Wodan-Piet
Karakteristiek: Gluurt, net als Oel het hulpje van Wodan, door het schoorsteengat.
Bediende doelgroep: degenen die waarde hechten aan de mythische voorlopers van Zwarte Piet.
Huidskleur: blank met paar bescheiden roetveegjes.
Kostuum: raven-veren.

2. Zure Piet DiGario
Karakteristiek: voelt zich voortdurend geminacht en aangesproken. Sjouwt altijd zeepkistje mee waar hij voortdurend op gaat staan om ergens schande van te spreken.
Bediende doelgroep: de alsmaar in herhaling vallende tegenstanders.
Huidskleur: augurkengroen
Kostuum: motief van donderwolkjes, clownsschoenen vanwege lange tenen.

3. Tantra Piet, SpiriPiet en YogaPiet
Karakteristiek: verlichte Pieten die ten alle tijden de vrede willen bewaren. Weten in elke discussie wel een spirituele uitvlucht.
Bediende doelgroep: mensen die de discussie zo naar vinden en liever een wierookstokje aansteken.
Huidskleur: de kleur van een zonnewende.
Kostuum: laten ze afhangen van de kleur van de zonnewende omdat het zo moet zijn.

4. Grachten Piet
Karakteristiek: intellectuele Piet die de wereld vanachter een krant beziet.
Bediende doelgroep: grachtengordelbewoners die nog in dubio zijn aangaande de polarisatie der standpunten. Of zoiets.
Huidskleur: blue stilton doordrenkt met rode port zoals deze bij Dirk van den Broek in de aanbieding is.
Kostuum: dessin van krantenkoppen uit Vrij Nederland en Groene Amsterdammer.
 
5. Space Piet
Karakteristiek: lust alles waar THC in zit of waar smart voor staat.
Bediende doelgroep: mensen die al die verschillend gekleurde Pieten wel far out vinden.
Huidskleur: weedgroen met hashbruin.
Kostuum: de voetbaloutfit van Bob Marley of iets wat er op lijkt.

6. Excuus Piet
Klassieke Piet, voorlopig nog in redelijke getale te zien. Met verschijningsfrequentie wordt voorzichtig geëxperimenteerd.

7. Krampus Piet
Karakteristiek: Gebaseerd op Oostenrijkse Krampus, inclusief ver uit hangende tong.
Bediende doelgroep: scheldende Twitteraars.
Huidskleur: duivels.
Kostuum: bekende witte vacht. Draagt behalve grote horens ook sneeuw-witte Wilderspruik.

8. Sinterklaas
Wordt voortaan gespeeld door Kenneth Herdigein.

Inmiddels is er een stukje van mijn hand in het literaire voetbaltijdschrift ‘Hard Gras’ verschenen. Het staat op pagina 31.
Te koop in elke zichzelf serieus nemende boekhandel.

Zo. Na dagenlang publicitaire tamtam gemaakte te hebben zal ik nu eens bekend maken hoe het mij gisteren vergaan is bij mijn derde optreden als finalist in de Willem Wilmink Dichtwedstrijd te Almelo.
Natuurlijk zijn de verwachtingen hooggespannen als je de eerste maal vijfde en de tweede maal tweede wordt.
Zelf probeer ik er maar niks van te verwachten, maar daar is het allemaal niet minder zenuwslopend om. Temeer ook omdat men de winnaars van tien naar een afroept.
En dat gebeurt dan ook nog pas na de pauze, wanneer er al een heel programmablok met de gastdichter van dit jaar en oud-gastdichters achter de rug is.
De eerste keer heb ik dus tot de vijfde plek moeten wachten tot ik van de spanning verlost was, de tweede keer moest ik wachten tot plek twee.
Ditmaal was echter het verlossende moment al daar bij het afroepen van de negende prijs.
Ja, natuurlijk wil je altijd hoger, maar het gedicht en de voordracht werden zeer goed ontvangen en ik had voor het tweede jaar op rij een 9 van de gastdichter (vorig jaar Ingmar Heytze, dit jaar Ellen Deckwitz).
Dus daar kunnen we toch weer mee thuiskomen. En met het gedicht trouwens ook.
Hier is ie dan, de zin ‘Wat moeten we toch met al die vogels’ was dus de regel die er van Ellen Deckwitz in moest.
Eens zien welke ereplaats we volgend jaar in de wacht kunnen slepen.

(En de winnaar van dit jaar was Roos van Sen uit Haarlem. Onthoud die naam).

Van de straat

De winkelgebouwen, zo groot en zo leeg
Zaken, gereed om vergeten te worden
Soms doen wat outlet- of opruimingsborden
Nog denken aan kortingen die men daar kreeg

Van trots filiaal naar vervloekte hiaat
Alles valt hier met gemak te verdrijven
Enkel die vieze patatmeeuwen blijven
Gekend als de laatste constanten op straat

Waar willen we heen en wat moeten we toch?
Mèt al die vogels die slechts willen weten
Hoe hier genoeg van de straat valt te vreten
Zijn wij bijna één, zo verzadigd en log

Straat vol gevederde koopgootproleten
Op zoek naar wat voer. Met het lot in hun zog

****
Met dichten op maat kan ik veel toevoegen aan uw symposium, congres of welk evenement u dan ook organiseert. Die ene invalshoek over dat ene onderwerp geeft een extra dimensie aan een event. Dichten op maat kan reflecteren en amuseren, afgemaakt met een stand up-achtige presentatie. De gedichten worden ter plekke geschreven in ambachtelijke rijmschema’s. Meer hierover op http://www.kodelaat.nl/dichten-op-maat/

>In 1999 bracht ik de dichtbundel ‘Van voor de dubbelvla’ uit.
Het gedicht waaruit de titel is afgeleid was profetisch aangaande de grote retro-hype die er voor mijn generatie los zou gaan barsten.
Eigenlijk is de strekking nog steeds van toepassing op de voortwoekerende retro-industrie, al haalt de werkelijkheid wel e.e.a. in.
Maar dat is hetzelfde als met de voorspellende waarde van satire.
Vooral de openingsregel is bijzonder met het oog op het nieuws van vandaag, want Twix is dus weer Raider gaan heten.
Al is het dan maar voor even.
En wat te denken van wat ik zeg over Oil of Olaz?
De titel van het gedicht is natuurlijk wel volstrekt achterhaald, want de vroege dertigers zijn inmiddels midden- of late veertigers geworden.
Maar ik was mijn tijd vooruit met dit gedicht.
Het was 1999, internet voor particulieren was nog lang niet zo gangbaar en de mailtjes met de vraag of je ook vroeger met Ministeck had gespeeld e.d. moesten nog gaan circuleren.
Ter herlezing en reflectie:

HYMNE DER VROEGE DERTIGERS

Wij zijn getogen in de tijd
Dat Twix nog Raider heette
Dat Robbedoes werd aangeprezen
Als Een Mieters Blad
Toen Oil of Olaz Oil of Ulay werd
En toen weer Olaz
En toen de Snickers-reep
Nog in ’n rooie wikkel zat

De kabeltelevisie
Moest nog worden uitgevonden
En video was onbetaalbaar
Reken dus maar na
Wij zijn van vóór de Cherry Coke
Van vóór de Lila Pause
Van vóór de Milanese Chips
Van vóór de dubbelvla

Wij zijn uit een verleden
Dat nog tamelijk recent lijkt
Maar waar wij nog op teren
Is allang niet meer in tel
Wij zijn de generatie
Van De Nieuwe Ouwe Lullen
En als we ’t al niet waren
Nou, dan werden we het wel

****
Met dichten op maat kan ik veel toevoegen aan uw symposium, congres of welk evenement u dan ook organiseert. Die ene invalshoek over dat ene onderwerp geeft een extra dimensie aan een event. Dichten op maat kan reflecteren en amuseren, afgemaakt met een stand up-achtige presentatie. De gedichten worden ter plekke geschreven in ambachtelijke rijmschema’s. Meer hierover op http://www.kodelaat.nl/dichten-op-maat/

Voor de tweede keer in dit prille jaar gooi ik hoge ogen in een schrijfwedstrijd.
Het betreft, voor het derde jaar op rij, de Willem Wilmink Dichtwedstrijd.
Twee jaar terug vijfde, vorig jaar tweede.
En ik kan dus eerste of tiende worden of alles wat er tussenin zit.
We zullen het zien.
In elk geval ben ik blij met deze derde selectie in een landelijke wedstrijd die vernoemd is naar (en ooit ook geïnitieerd is door) een van mijn favoriete dichters.

Zondagmiddag de uitslag in café de Meridiaan van Bibliotheek Almelo, Het Baken 3 in Almelo. Aanvang 15.00 uur (voor wie toch toevallig in de buurt is of met het boekenweekgeschenk de langst mogelijke treinreis wil maken).

>Tussen de talloze V&D-mémoires die ik dezer dagen hoor bovenkomen mis ik nog de V&D als hangplek.
Het Tilburgse filiaal krijgt deze status ergens in de jaren tachtig. Met name op koopavond hangen er veel jongeren rond bij de ingang van dit gebouw. Door het winkelend publiek wordt het als nogal bedreigend ervaren.Ik ben dan rond de zestien en vind dat persoonlijk wel meevallen. Enkele leden van de V&D-groepering behoren namelijk tot mijn kennissenkring, zodat ik zo nu en dan op visite kom wanneer de hanggroepjongeren op donderdagavond hun spreekuur houden.

Want veel meer dan een spreekuur is het niet. Er wordt weliswaar af en toe wat gebreakdanced of tegen een leeg colablikje aangetrapt, maar er wordt bovenal ontiegelijk slap geouwehoerd. En daar is niets bedreigends aan. Afstompend is het des te meer.Kenmerkend is deze mij altijd bijgebleven dialoog tussen twee V&D-hangers, die in zijn stompzinnigheid eigenlijk weer briljant is:

“Wanneer gifde gij men onderhaand ‘s dieje 12-inch van Run D.M.C. trug?”

“Ksèèm kwèèt.”

“Zèède gij ‘m kwèèt?”

“Jao, ‘ksèèm kwèèt.”

“Dè gij ‘m naa toch kwèèt zèèt, zèg!”

“Jè, ik snap ‘t ok nie, mar ‘k zèè’m toch ècht kwèèt.”

Een derde portiekhanger wendt zich tijdens deze conversatie tot mij en zegt: “Daor worde nie mèèlig van, hee, van dè ‘Ksèè’m kwèèt’, daor worde nie mèèlig van. Hij zee niks as ‘Ksèèm kwèèt. Daor worde nie mèèlig van!”Dankzij hun onvoorwaardelijk geloof in De Kracht Van De Herhaling kunnen zij ieder gesprek tot in het oneindige rekken. Sluitingstijd halen ze dan ook makkelijk met hun gekeuvel. En zelden wordt daarbij de ingang verlaten, al gaan er soms een paar naar binnen om op de sportafdeling de nieuwe trainingspakken te gaan bekijken.

“Ik denk da’k unnen XL vat.”

“Gij unnen XL? Daor verzöpte gij in, man, schraolen bats!”

De trainingspakken blijken echter altijd te duur te zijn. Teleurgesteld keren ze dan weer terug bij hun pleisterplaats bij de ingang, waar de kringgesprekken weer hervat worden.

“Hoe lang hèdde gij naa verkering?”

“Twee jaor, vier maonde, drie weeke en un paor daoge.”

“A1 twee jaor, vier maonde, drie weeke en un paor daoge?”

“Jè, ik wies irst ok nie’ dè we al twee jaor, vier maonde, drie weeke en un paor daoge verkering hadde, mar zij zee dus dè we twee jaor vier maonde drie weeke en un paor daoge…”

Eén keer ben ik erbij als een portiekhanger ineens uit de comfortzone lijkt te willen.

“Gaode efkes mee naor de Kiwi?” vraagt hij mij.

Ik heb geen idee waar hij het over heeft, maar het klinkt avontuurlijk genoeg om in te stemmen.

Zwijgend lopen we door de Heuvelstraat, op weg naar de mysterieuze Kiwi.

Ik loop achter mijn gids aan Shopcenter binnen. We komen uit bij een broodjeszaak met een Indonesische jongen achter de toonbank.

Mijn mede-avonturier groet hem met een hartelijk: “Heeee, Kiwi!”

“Hé, Jeroen. Wè wilde hebbe?”

“Un broojke ham-kèès.”

“En moet ik dè gooie of zôo in oew bakkes douwe?”

“Nèè, Kiwi, gewôon netjes op un servetje!”

Na het afrekenen lopen we Shopcenter weer uit.

“Dès laache man, meej dieje Kiwi!”

Op zulke momenten voel ik me nog meer buitenstaander dan ik toch al ben. Het blijft dan ook bij incidentele bezoekjes aan het hangkwartier.

Eén keer krijg ik de kans om wat meer status te verwerven in de hanggroep bij V&D.

Dat is als ik de portiekhangers voor de verandering eens op een zaterdagmiddag tref. Een van de jongens die ik nog van de basisschool ken wenkt mij en vraagt me of ik nog ’n goeie bak ken. Die weet ik wel.

“Weten jullie wat AIDS betekent?”   

Krakende hersens alom. Nee, zeg het maar.

“Het komt uit het Duits. Arz Infection Durch Schweinerei.”

Korte stilte, de eerste vallende kwartjes, dan een langzaam aanzwellend gehinnik dat ontaardt in een hysterische lachorgie.

,,Dès unne goeie, man”, snikt een jongen nog na als ze eenmaal van de hilariteit bekomen zijn. ,,Kunde gij nie is wè vaoker langskome?”

Ik doe net of ik dat verzoek niet hoor en sindsdien loop ik met de wijdst mogelijke boog om de hangjongeren bij V&D heen.

Terwijl er achter de schermen wordt gewerkt aan een nieuwe invulling van deze site, gaat het leven gewoon door met soms erg mooi nieuws.
Ik ben weer eens in de prijzen gevallen.
Ditmaal met een liedtekst.
Mijn nummer ‘Ouwe adressen’ is één van de vijf teksten die wordt uitgevoerd tijdens de finale van de Vlaams/Nederlandse NEKKA-wedstrijd voor Het Betere LIed.
De uitvoering is op 6 februari in de Antwerpse Arenbergschouwburg. Mijn tekst wordt gespeeld door de Antwerpse band De Correcties.
Mochten De Correcties de finale winnen, dan wacht mij ook nog een bonus met mijn nummer op de NEKKA-Nacht in het Sportpaleis.
Maar dat is speculatie; de bekroning op 6/2 is in elk geval binnen.
Later meer.