Voorbeelden vrij werk

Literair café

Je houdt, na een voorzichtige transactie
Een voordracht in een literair café
De opkomst valt niet tegen en niet mee
Zoiets geldt ook voor de publieksreactie

Je staat een klein kwartiertje voor te lezen
Als absolute bottom of the bill
Tref jij een klein publiek van goede wil
Je weet nu al hoe straks de sfeer zal wezen:

Je oogst wat licht bewonderende blikken
En ziet een enkeling goedkeurend knikken
Een oude man zegt dat je door moet gaan

Een middelbare vrouw die jong wil lijken
Komt eventjes je bundeltje bekijken
En schaft ’t dan uiteindelijk niet aan

Uit: ‘De mensen uit je arme tijd’ (2007, uitverkocht). In 2011 derde bij de Plantage Poëzieprijs.

Facebooktwitterlinkedin

Weerzien vol weerzin

De vreugde is nog zelden groot
Als jij een vriend of klasgenoot
Van vroeger treft
Als je de handdruk hebt gehad
Volgt standaard een gesprekje dat
Niet echt verheft

Want wie een doorsneeleven leeft
Bespreekt van alles wat ie heeft
Vooral z’n baan
Hoewel die vrij begeerlijk is
Vindt hij er, als ie eerlijk is
Maar weinig aan

Vanwege iets met kind of vrouw
Beweert ie daarna dat ie gauw
Weer verder moet
Je brengt elkaar, voor méér beducht
Haast onverholen opgelucht
Een afscheidsgroet

Uit: ‘Ach ja, ’t is overal wel wat’ (2009, zie webwinkel).

Facebooktwitterlinkedin

Teasers

Het Damrak op een doordeweekse dag…
Ik liep langs Teasers, en zag in ’t voorbijgaan
Een viertal schaarsgeklede meisjes vrijstaan
Zo bloot als openlijk maar amper mag

Ze stonden op een kluitje bij elkaar
Met blote benen, en met blote buiken
Te wachten tot een klant iets wou gebruiken
Ik zag ze zo, en werd iets vreemds gewaar

Al was ik slechts een vluchtige passant
Ik hoorde van hun pauzeconversatie
Een flard, maar wel een flard vol informatie
Er was klaarblijkelijk iets aan de hand

Wat Mischa tegen Dewi had gezegd
Was wat zij samenzweerderig bespraken
’t Was blijkbaar iets dat Mischa niet kon maken
Hun verontwaardiging klonk zeer oprecht

Ik zag in een keer de aandoenlijkheid
Van smiespelende meisjes op een schoolplein
Geen een van hen kon langer een symbool zijn
Van bandeloze onfatsoenlijkheid

Al droegen ze nog minder dan een veer
De Teasersmeisjes zullen van hun leven
Zichzelf –voor mij- nooit bloter kunnen geven
Dan in die flard van hun geconverseer

Uit: Levenskunstenaar (zie webwinkel).

Facebooktwitterlinkedin