Wat eindigt of welk tijdperk aan zal vangen 
Is iedere editie weer de vraag 
Soms waren de contouren er al vaag
Soms leek het zelfs niet in de lucht te hangen 

Al viel haar naam vaak in de wandelgangen 
En schatte men haar kansen lang niet laag
Wat Sharon toegedicht werd voor vandaag
Was dat reëel of eerder een verlangen?

Het werd veel mooier dan de droom alleen 
Haar waagstuk om zo vroeg te demarreren 
Bleek al te gauw fataal voor iedereen 

De wereld zag hoe zij kon triomferen
En hoe zij lachte, door haar tranen heen
Om alles wat haar nu niet meer kon deren 

Bij de zwemmarathon gaf Sharon van Rouwendaal een superieur nummer weg. Meer dan goud.

‘t Was net niet op de televisiebaan 
Toen Dorian op voorhand triomfeerde
Wat camera’s gelukkig registreerden
Zag heel de wereld achteraf pas aan

Zo is het ook zijn medal-race vergaan
Eerst uitgesteld omdat de wind niet keerde
Waarna het goeddeels buiten beeld passeerde 
Fragmenten als bewijs van het bestaan 

Iets haast vooroorlogs dat de mythe voedt
Waarbij de overlevering van zaken
Het meeste voor Van Rijsselberghe doet

Op zijn niveau kan niemand haast geraken
On-Nederlands verheven. Feilloos goed
Geen analist die hem nog iets kan maken

Dorian van Rijsselberghe behaalde in de medal-race de gouden medaille die hij eigenlijk al had. Om het af te maken won hij de medal-race ook maar even. Door omstandigheden hebben we van zowel zijn officieuze als van zijn officiële overwinning weinig gezien.

Ze ging de sprint ver van tevoren aan
Je dacht: “Mijn God, wat gaat ze nou beginnen?”
Haast buitenaards om zo te kunnen winnen
Twee rondes lang van kop af aan gegaan

Het was bloedstollend spannend op die baan
Je raakte buiten adem, buiten zinnen
Maar Elis Ligtlee kwam als eerste binnen
Wat was dit en waar kwam dit plots vandaan?

Je ziet veel sporten, uren achtereen
Verwerkt niet wat ze plegen uit te zenden
En raakt ver door je enthousiasme heen 

Maar soms ontstaat daar plotsklaps een legende 
En Elis Ligtlee is er zeker een 
In wie je iets ongrijpbaar groots herkende 

Op het onderdeel Keirin heeft Elis Ligtlee in een bloedstollende sprint goud gewonnen. Ze behoort in één keer tot de galerij der groten.

Het was een lange weg voor Siegelaar
Die vele jaren in de mannen-acht zat
En zich zo vaak de zege toebedacht had
Maar telkens speelden zij het net niet klaar 

Op dit toernooi -zijn derde in acht jaar-
Kwam dan de kans waarop hij lang gewacht had
Met deze acht die ruim voldoende kracht had
Was dat moment voor die medaille daar 

Na vierde zijn en vijfde (wat ‘n crime)
Nu brons. De slotsom van zo’n mooi relaas is
Dat veel niet echt perfect is of ultiem
Maar in wat daar-langs-af en dus helaas is
Schuilt echter voor de toekomst vaak ‘n kiem
Net-niet is voor net-wel ‘n goeie basis 

De Nederlandse roeiers van de mannen-acht behaalden keurig brons. Extra mooi voor de afzwaaiende Olivier Siegelaar, die met de mannen-acht veel won, behalve een Olympische medaille. Bij de Spelen van 2008 werd hij met de acht vierde, in 2012 vijfde.

Ik wil beslist de Goden niet verzoeken
Dus als de medalrace voorbij is dan
Bedicht ik pas de winst van Dorian
Want dan gaat Dorian pas in de boeken

Twee meiden in de lichte dubbeltwee
Die overtuigend op het goud af gingen
Wat zij vanmiddag wisten af te dwingen
Beroerde connaisseurs en kuddevee 

‘t Is dit toernooi niet erg fortuinlijk, nee
Maar op de overmacht en vorderingen 
Van deze roeisters viel niks af te dingen
We staan vandaag weer op de hoogste tree 

Dan kun je klaaglijk Yuri’s lot bezingen 
Of resultaten van vier jaar gelêe
Als ‘n misplaatste maatstaf op gaan dringen…
Daar eer je onze winnaars echt niet mee

Beschouw de tegenslagen als passé 
En tel gewoon je mooiste zegeningen 

De Nederlandse medailles blijven binnendruppelen. En ze zijn glansrijk. Zo ook de gouden plak voor Maaike Head en Ilse Paulis in de lichte dubbeltwee. Grote klasse.

De beelden, meestal van veraf geschoten
Vertonen lange boten naast elkaar
Je wordt eens wat verschuivingen gewaar
En ziet een voorsprong als vanzelf vergroten

Een aantal bijna soortgelijke boten 
Het overzicht behouden valt je zwaar
Je kijkt er dikwijls met distantie naar
Dat ligt in zulke beelden haast besloten

Zo zijn het, voor de buis, steriele tijden
Maar dan die inhaalrace van Nederland 
De grootste leek kan dat nog onderscheiden 

Verstoken van elk denkbaar roeiverstand
Bejubel je het eindschot van die meiden
Je voelt jezelf betrokken en verwant 

bij de dames dubbelvier leek het lang tussen Duitsland en Polen te gaan, maar de Nederlandse ploeg (Carline Bouw, Chantal Achterberg, Inge Janssen en Nicole Beukers) kwam er met een sterke eindsprint nog tussen en roeide zich naar welverdiend zilver.

Die Cancellara is een brute beer
Die tegenstanders overhoop kan rijden
En hele pelotons intens laat lijden
Toch werd dat meer en meer iets van weleer

Al won hij af en toe nog wel ‘n keer
Het leek ‘n echo van voorbije tijden
Zo pleegt ‘n tijdperk vaker te verglijden
Zijn zeges waren half zo groot niet meer

Maar zie hoe hij nu afscheid heeft genomen…
Tom Dumoulin -gebroken pols of niet-
Kon stomweg nóóit voorbij zó’n eindschot komen

Dat gold nog meer voor wie hij achterliet
Een tweede eerste plaats om van te dromen
Geeft aan welk goud de toekomst hem nog biedt

Tegen de laatste krachtexplosie van Fabian Cancellara was geen kruit gewassen, maar Tom Dumoulin haalde ondanks zijn veelbesproken polsblessure eervol en glansrijk zilver achter deze onwaarschijnlijke beul. Dat belooft wat voor de toekomst.

Je mocht het hopen, zelfs welhaast voorspellen
Wat net zo legitiem was als blasé
Maar Anna wist op haar succestournée
Vandaag haar tweede plek garant te stellen

Eén als-niet-als-vraag blijft ons echter kwellen
Een typisch Hollands gefixeerd idee
Het zit ons land steeds ergens nèt niet mee:
Na arme Annemiek kwam arme Ellen

Geen zware val, maar wel een slippartij
Zoals dat al te vaak in volle vaart gaat
Daarmee was Ellen’s kans op winst voorbij

Waar Anna wint alsof het naar haar aard gaat
Lijdt Annemiek of Ellen averij
Die innig met iets onbenoemds gepaard gaat

Na het goud in de wegrace pakte Anna van der Breggen nu ook glansrijk brons in de tijdrit. Ellen van Dijk eindigde als vierde net naast het podium, maar dat had ook heel anders kunnen uitpakken.

Haast niets dan Brazilianen in de zaal
Die steeds om Anicka van Emden loeiden 
Iets wat haar ogenschijnlijk niet zo boeide 
Zulk auditief behang is triviaal

Het was haar laatste kans op wat metaal
Het bleek dat hier iets veelbelovends bloeide
Naarmate ze meer in de wedstrijd groeide
Al won ze met een yuko marginaal

Niet dat ik ècht weet wat ‘n yuko is
Om van sterk in de romp zijn maar te zwijgen 
Veel termen zijn voor mij vrij ongewis

Zulk onbegrip zal ik vast nooit ontstijgen 
Maar ‘t geeft niet dat ik al die kennis mis
Want brons is brons en Anicka is eigen

(Na het goud voor Anna van der Breggen volgde het brons voor judoka Anicka van Emden).